θραύσματα

Το Αβέρωφ επιτέλους άνοιξε! Και ποια καλύτερη ευκαιρία για να ανοίξει, από την εξεταστική! Αυτές τις μέρες η σχολή σφύζει από ζωή! Και τι ζωή! Ορδές ολόκληρες από φοιτητές-ζόμπι που αποφασίζουν να διαβάσουν... Έτσι πολλά μαθήματα που απαιτούσαν γραπτές εξετάσεις έγραφαν στο πρόγραμμα της εξεταστικής την ένδειξη ΑΒΕΡΩΦ στο πλάι τους. Την περίοδο των συνθέσεων δε, τα 2 πρώτα έτη, με πρωτοβουλία των καθηγητών τους, δούλεψαν στο Αβέρωφ, αφήνοντας τους υπόλοιπους (που δούλευαν στις εκτός-μόδας πλέον Τ12 και Τ10) να αναρωτιούνται ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΛΟΙ;!... Το κτίριο ήταν παραπάνω από έτοιμο για να τους υποδεχτεί (τόσο καιρό φτιαχνόταν...). Με προσοχή στις λεπτομέρειες και τα τελειώματα*, με σύγχρονες πινελιές και σεβασμό στην ιστορία του. Από την πρώτη στιγμή μας συγκίνησε όλους! Έχουμε ακούσει εξάλλου τόσες φορές από τους καθηγητές μας για το αίθριο του κτιρίου Αβέρωφ, που αναμνήσεις τους έχουν γίνει και δικές μας... σχεδόν

Όλα καλά ως εδώ.

Το ερώτημα που τίθεται όμως είναι αν το Αβέρωφ θα καταφέρει να ξαναλειτουργήσει όπως παλιά, να εμφυσήσει στους κατοίκους του το πνεύμα της συλλογικότητας και της ομαδικής εργασίας... Πώς θα μπορέσουν οι σπουδαστές να συγκεντρωθούν σε ένα αίθριο που δεν τους χωράει; Πως θα καταφέρουν να δουλέψουν όλοι μαζί, όταν οι μισοί θα δουλεύουν στο ισόγειο του Τοσίτσα, στα καμαρίνια και στα εργαστήρια, ενώ οι άλλοι μισοί στις αίθουσες και στο αίθριο του Αβέρωφ; Πώς θα εκφραστούν, θα δημιουργήσουν και θα κατοικήσουν σε έναν χώρο που δεν μπορούν να αγγίξουν και να παρέμβουν, που έχει αυστηρό ωράριο και είναι εσώστροφο σε σχέση με την υπόλοιπη σχολή; Με ποιά κριτήρια θα επιλεχθούν οι φοιτητές που θα δουλεύουν σε αυτόν;

Μήπως εντέλει το Αβέρωφ κινδυνεύει να διασπάσει ακόμα περισσότερο την ενότητα της σχολής, αντί να την συγκεντρώσει όπως κάποτε;


*αν εξαιρέσουμε τους αρμούς από μολύβι στις εξωτερικές επιφάνειες